این جوان کیست که در قبضۀ او طوفان است؟
آسمان زیر سُم مرکب او حیران است
ای بحر! ببین خشکی آن لبها را
ای آب! در آتش منشان سقا را
چهقدر بیتو شكستم، چهقدر واهمه كردم!
چهقدر نام تو را مثل آب، زمزمه كردم!
هر سال، ماجرای تو و سوگواریات
عهدیست با خدای تو و خون جاریات
بر نیزۀ شقاوت این فتنهزادها
گیسوی توست، سلسلهجنبان بادها
پروانه شد تا شعلهور سازد پرش را
پیچید در شوق شهادت باورش را
آنکه با مرگِ خود احیای فضیلت میخواست
زندگی را همه در سایۀ عزّت میخواست
وانهادهست به میدان بدنش را این بار
همره خویش نبردهست تنش را این بار
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
این جوان کیست كه گل صورت از او دزدیدهست؟
سیزده بار زمین دور قدش گردیدهست
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟