دیدیم میانِ سبزهها رنگ تو را
در جاریِ جویبار، آهنگِ تو را
این ابر پُر از بهار مهمانِ شماست
صبح آمده و نسیم، دربانِ شماست
در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود
با دیدن تو به اشتباه افتادند
آنها که سوی فرات راه افتادند
رخصت بده از داغ شقایق بنویسم
از بغض گلوگیر دقایق بنویسم
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
و آتش چنان سوخت بال و پرت را
که حتی ندیدیم خاکسترت را
از هالۀ انتظار، خواهد آمد
بر خورشیدی سوار خواهد آمد
سجادۀ خویش را که وا میکردی
تا آخر شب خدا خدا میکردی
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
هرچند نفس نمانده تا برگردیم
با این دل منتظر، کجا برگردیم؟
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی