باز هم آدینه شد، ماندهام در انتظار
چشم در راه توام، بیقرارم، بیقرار
هنگام سپیده بود وقتی میرفت
از عشق چه دیده بود وقتی میرفت؟
یکی از همین روزها، ناگهان
تو میآیی از نور، از آسمان
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
شبی که نور زلال تو در جهان گم شد
سپیده، جامه سیه کرد و ناگهان گُم شد
بعد از آن واقعهٔ سرخ، بلا سهم تو شد
پیکر سوختهٔ کربوبلا سهم تو شد
ای انتظارِ جاری ده قرن تا هنوز
بیتو غروب میشود این روزها هنوز