از حریم کعبه آهنگ سفر داریم ما
مقصدی بالاتر از این در نظر داریم ما
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
ای از شعاع نور تو تابنده آفتاب
باشد ز روی ماه تو شرمنده آفتاب
دل جام بلی ز روی میل از تو گرفت
تأثیر، ستارهٔ سهیل از تو گرفت
بهار آمد و عطری به هر دیار زدند
به جای‌جای زمین نقشی از بهار زدند
جبریل گل تبسّم آورد از عرش
راهی غدیر شد خُم آورد از عرش
آفتابی کز تجلی بی‌قرینش یافتم
در فلک می‌جُستم اما در زمینش یافتم
مردم دهند نسبت رویت بر آفتاب
اما ز بخت خود نکند باور آفتاب
دل در صدف مهر علی، دل باشد
جان‌ها به ولایش متمایل باشد
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
تنها نه خلیل را مدد کرد بسی
شد هم‌نفس مسیح در هر نفسی
باز باران است، باران حسین‌بن‌علی
عاشقان، جان شما، جان حسین‌بن‌علی
برخاست، که عزم و استواری این است
بنشست، که صبر و بردباری این است
علی که بی گل رویش، جهان قوام نداشت
بدون پرتو او، روشنی دوام نداشت
