ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
مرا مباد که با فخر همنشین باشم
غریبوار بمیرم، اگر چنین باشم
ای خاک ره تو خطّۀ خاک
پاکی ز تو دیده عالم پاک
چشمۀ خور در فلک چارمین
سوخت ز داغ دل امّالبنین
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
صدای کیست چنین دلپذیر میآید؟
کدام چشمه به این گرمسیر میآید؟
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم
گر سوى ملک عدم باز بیابى راهى
شاید از سرّ وجودت بدهند آگاهى
دختر فکر بکر من، غنچۀ لب چو وا کند
از نمکین کلامِ خود حقِ نمک ادا کند