ای دل سوختگان شمع عزای حرمت
اشک ما وقف تو و کربوبلای حرمت
با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابتقدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
کسی که عشق بُوَد محو بردباری او
روان به پیکر هستیست لطف جاری او
آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
میگریم از غمی که فزونتر ز عالَم است
گر نعره برکشم ز گلوی فلک، کم است