این اشک‌ها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
باز هم آدینه شد، مانده‌ام در انتظار
چشم در راه توام، بی‌قرارم، بی‌قرار
مولای ما نمونۀ دیگر نداشته‌ست
اعجاز خلقت است و برابر نداشته‌ست
خدایا تویی بنده را دست‌گیر
بوَد بنده را از خدا، ناگزیر
خدایا جهان‌پادشایی تو راست
ز ما خدمت آید، خدایی تو راست
ای جهان دیده بود خویش از تو
هیچ بودی نبوده پیش از تو
ای نام تو بهترین سرآغاز
بی‌نام تو نامه کی کنم باز؟
تویی کاوّل ز خاکم آفریدی
به فضلم زآفرینش برگزیدی
به نام آنکه هستی نام از او یافت
فلک جنبش، زمین آرام از او یافت
بسم الله الرحمن الرحیم
هست کلید در گنج حکیم
ای همه هستی ز تو پیدا شده
خاک ضعیف از تو توانا شده...
یکی از همین روزها، ناگهان
تو می‌آیی از نور، از آسمان
همسایه، سایه‌ات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد
شبی که نور زلال تو در جهان گم شد
سپیده، جامه سیه کرد و ناگهان گُم شد
عصر یک جمعهٔ دلگیر
دلم گفت بگویم بنویسم
بعد از آن واقعهٔ سرخ، بلا سهم تو شد
پیکر سوختهٔ کرب‌وبلا سهم تو شد
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یک‌دم سپر شوند برای برادرش
نگاه کودکی‌ات دیده بود قافله را
تمام دلهره‌ها را، تمام فاصله را
جمعه‌ها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد
