من كیستم؟ کبوتر بیآشیانهات
محتاج دستهای تو و آب و دانهات
این اشکها به پای شما آتشم زدند
شکر خدا برای شما آتشم زدند
مولای ما نمونۀ دیگر نداشتهست
اعجاز خلقت است و برابر نداشتهست
همسایه، سایهات به سرم مستدام باد
لطفت همیشه زخم مرا التیام داد
دل سپردیم به چشم تو و حرکت کردیم
بعدِ یک عمر که ماندیم...که عادت کردیم
قامت کمان کند که دو تا تیر آخرش
یکدم سپر شوند برای برادرش
جمعهها طبع من احساس تغزل دارد
ناخودآگاه به سمت تو تمایل دارد