توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
یا علی گفتم همه درها به رویم باز شد
یا علی گفتم، چه شیرین شعر من آغاز شد
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
زیر بار کینه پرپر شد ولی نفرین نکرد
در قفس ماند و کبوتر شد ولی نفرین نکرد
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
یا علی! این کیست میآید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
دستهایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس
مست از غم توام غم تو فرق میکند
محو توام که عالم تو فرق میکند