رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
آواز حزین باد، پیغمبر کیست؟
خورشید، چنین سرخ، روایتگر کیست؟
بودهست پذیرای غمت آغوشم
از نام تو سرشار، لبالب، گوشم
دریاب من، این خستۀ بیحاصل را
این از بد و خوب خویشتن غافل را
دستی كه طرح چشم تو را مست میكشید
صد آسمان ستاره از آن دست میكشید
بیا به خانه که امّید با تو برگردد
هزار مرتبه خورشید با تو برگردد
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری