ای آینهدار پنج معصوم!
در بحر عفاف، دُرّ مکتوم
یکی اینسان، یکی اینگونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بیتابت چه دیدند؟
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
شب، شبِ اشک و تماشاست اگر بگذارند
لحظهها با تو چه زیباست اگر بگذارند
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
باران ندارد ابرهای آسمانش
باران نه اما چشمهای مهربانش...