می‌کوش دمادم از خدا یاد کنی
با مهر، دل شکستگان شاد کنی
تیغ از تو طراوت جوانی می‌خواست
خاک از تو شکوه آسمانی می‌خواست
آن تشنه‌لبی که منصب سقّا داشت
وقتی به حریم علقمه پای گذاشت
نوخاسته‌ای ز نسل درد آمده است
با گرمی خون و تیغ سرد آمده است
وقتی به گل محمّدی مأنوسیم
در خواب خوش ستمگران، کابوسیم
رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
هر زمانی که شهیدی به وطن می‌آید
گل پرپر شده در خاطر من می‌آید
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
