همین که بهتری الحمدلله
جدا از بستری، الحمدلله
یکی این‌سان، یکی این‌گونه باید
که شام و کوفه را رسوا نماید
چه رازی از دل پاکت شنیدند؟
درون روح بی‌تابت چه دیدند؟
کمر بر استقامت بسته زینب
که یک‌دم هم ز پا ننشسته زینب
دلت زخمی دلت آتش‌فشان بود
نگاهت آسمان بود، آسمان بود
کلامش سنگ‌ها را نرم می‌کرد
دلِ افسردگان را گرم می‌کرد
وَ قالت بنتُ خَیرِالمُرسَلینا
بِحُزنٍ اُنظُرینا یا مدینا
سری بر شانۀ هم می‌گذاریم
دل خود را به غم‌ها می‌سپاریم
ببین، تاریخ در تکرار مانده‌ست
جهان در حسرت بسیار مانده‌ست
ندیدم چون محبت‌های مادر
فدای شأن بی‌همتای مادر
نگاهی گرم سوی کودکانش
نگاه دیگری با هم‌زبانش
فقط از شعله و مسمار گفتیم
از آشوب در و دیوار گفتیم
زبان با نام زهرا خو گرفته‌ست
گل یاس آبرو از او گرفته‌ست
دلش می‌خواست تا قرآن بخواند
دلش می‌خواست تا دنیا بداند
دلی سوز صدایت را نفهمید
مسلمانی، خدایت را نفهمید
گلی دور از چمن بر شانۀ توست
بهاری بی‌وطن بر شانۀ توست
رباب است و خروش و خسته‌حالی
به دامن اشک و جای طفل خالی
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده
