مانده ز فهم تو دلم بی‌نصیب
معجزۀ عشق، غرور غریب
حاج قاسم رفت اما داستانی مانده است
حاج قاسم رفت و راه بی‌کرانی مانده است
تابید بر زمین
نوری از آسمان
به سوگ نخل‌های بی‌سرت گیسو پریشانم
شبیه خانه‌های خسته‌ات در خویش ویرانم
شهر آزاد شد اما تو نبودی که ببینی
دلمان شاد شد اما تو نبودی که ببینی
ما دردها و داغ‌ها را می‌شناسیم
غوغای باد و باغ‌ها را می‌شناسیم
یک روز که پیغمبر، از گرمیِ تابستان
همراه علی می‌رفت، در سایۀ نخلستان
از زخم شناسنامه دارند هنوز
در مسجد خون اقامه دارند هنوز
