گسترده شد در این ولایت خوان هفتم
روزی ایران میرسد از مشهد و قم
بختت بلند باد و بلندا ببینمت!
ایرانِ من مباد که تنها ببینمت!
قسم خوردهای! اهل ایثار باش
قسم خوردهای! پای این کار باش
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
آنجا که دلتنگی برای شهر بیمعناست
جایی شبیه آستان گنبد خضراست
هر غنچه به باغ سوگوار تو شدهست
هر لاله به دشت داغدار تو شدهست
آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد
باید شروع فصل خوب داستان باشد
اگر چه خانه پر از عکس و نام و نامۀ توست
غریب شهری و زخمت شناسنامۀ توست
و خانهها، همه، هر جا، خراب خواهد شد
در آسمان و زمین، انقلاب خواهد شد
زمين را میکشند از زير پامان مثل بم يک روز
نمیبينيم در آيينه خود را صبحدم يک روز
همیشه خاک پای همسفرهاست
سرش بر شانۀ خونینجگرهاست