غزل | شعر هیأت

تو یوسفی تو که لبریز بوی پیرهنی
تو یوسفی تو که یاایّها‌العزیز منی

مهدی جهاندار

غزل

عاشق آن صخره‌هایم، ماه را هم دوست دارم
کفش‌هایم کو؟ که من این راه را هم دوست دارم

علیرضا قزوه

صبح بنارس

غزل

ز اشک، دامن من رشک آسمان بوده‌ست
پر از ستاره چو دامان کهکشان بوده‌ست

محمدعلی مجاهدی

آینه گردانی

غزل

من آمدم کلماتت به من زبان بدهند
زبان سادۀ رفتن به آسمان بدهند

مریم سقلاطونی

بادها از جنوب می‌آیند

غزل

ناگهان پر می‌کشی دریا به دریا می‌روی
آه ای ابر کرامت تا کجاها می‌روی

عباس شاه‌زیدی

به کسی دل باخته‌ام

غزل

با گوشۀ شالت پر پروانه‌ها را جمع کردی
گرد و غبار کاشی صحن و سرا را جمع کردی

مریم سقلاطونی

بادها از جنوب می‌آیند

غزل

وادی به وادی می‌روم دنبال محمل
آهسته‌تر ای ساربان! دل می‌بری، دل

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل

هنوز از جبهه می‌آید نسیم آشنای تو
خیال‌انگیز و رؤیایی عروج تا خدای تو

پروانه نجاتی

بهانه‌ها

غزل

عصر تاسوعاست ای نقّاش فردا را نکش
صبح دریا را کشیدی ظهر صحرا را نکش

مهدی جهاندار

غزل

اذان می‌افکند یکباره در صحرا طنینش را
و بالا می‌زند مردی دوباره آستینش را

مهدی جهاندار

کرامت سرخ

غزل

قلم به دست گرفتم که ماجرا بنویسم
غریب‌وار پیامی به آشنا بنویسم

علی انسانی

گلاب و گل

غزل

که دیده زیر زمین باغ بی‌خزانی را؟
نهان‌تر از سفر ریشه‌ها جهانی را

محمدسعید میرزایی

قاصدک‌های سوخته

غزل