غزل | شعر هیأت

بر روی نیزه ماه درخشان برای چه؟
افتاده کنج صومعه قرآن برای چه؟

محمدسعید میرزایی

غزل هزاره دیگر

غزل

خدا در شورِ بزمش، از عسل پر کرد جامت را
که شیرین‌تر کند در لحظه‌های تشنه کامت را

میثم داودی

فرزندان حسن(ع) یاران حسین(ع)

غزل

به یاری تو به میدان کارزار نیاید
جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید

میلاد عرفان‌پور

غزل

رفتی و این ماجرا را تا فصل آخر ندیدی
عبّاس من! دیدی امّا مانند خواهر ندیدی

قاسم صرافان

سرنوشت

غزل

تنها اگر ماندم ندارم غم علی دارم
حتی اگر باشد سپاهم کم، علی دارم

سیدمحمدمهدی شفیعی

غزل

نباشد در جهان وقتی که از مردانگی نامی
به دنیا می‌دهد بی‌تابیِ گهواره پیغامی

سیدحمیدرضا برقعی

یحیی

غزل

من در همین شروع غزل، مات مانده‌ام
حیران سرگذشت نفس‌هات مانده‌ام

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل

پا گرفته در دلم، آتشی پنهان شده
بند بندم آتش و سینه آتش‌دان شده

حسن لطفی

حروف مقطعه

غزل

پروانه شد تا شعله‌ور سازد پرش را
پیچید در شوق شهادت باورش را

حیدر منصوری

تلاوت لب‌های تشنه

غزل

گفت رنجور دلش از اثر فاصله‌هاست
آن که دلتنگ رسیدن به همه یکدله‌هاست

جواد محمدزمانی

تکلم پنجم

غزل

تا گلو گریه کند، بُغض فراهم شده است
چشم‌ها بس که مُطَهَّر شده، زمزم شده است

محمدعلی بهمنی

چتر برای چه؟ خیال که خیس نمی‌شود

غزل

ماه است و آفتابی‌ام از مهربانی‌اش
صد کهکشان فدای دل آسمانی‌اش

قربان ولیئی

موسیقی نواحی جان

غزل