مثنوی | شعر هیأت

مثنوی در لغت به معنی «دوتایی» است و در اصطلاح به شعری گفته می‌شود که مصراع‌هاى هر بیت آن، قافیه‏‌اى مستقل دارد. تعداد ابیات این قالب محدود نیست و یک مثنوى می‌تواند از چند بیت تا هزاران بیت را در بر بگیرد.
از مثنوى به دلیل نامحدود بودن ابیاتش براى به نظم درآوردن تاریخ‌ها، داستان‌ها، افسانه‌‏ها و متون آموزشى استفاده ‏شده است. قالب «مثنوى» به لحاظ غناى موسیقى (تنوع قافیه در آن)، تعداد ابیات و... زمینۀ مساعدى را برای مضمون‌یابی‏ و پرورش آن برای سرودن و اجرای شعر دارد.

به‌نام او که دل را چاره‌ساز است
به تسبیحش زمین، مُهر نماز است

علیرضا قزوه

این همه یوسف

مثنوی

اگرچه غايبى، امّا حضورِ تو پيداست
چه غيبتى‌ست؟ كه عطرِ عبور تو پيداست

غلامرضا شکوهی

سرمه در چشم غزل

مثنوی

ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا

غلامرضا سازگار

مرآت ولایت (۵)

مثنوی

سلام ما به تو، ای هاجر چهار ذبیح
درود ما به تو، ای مریم چهار مسیح...

غلامرضا سازگار

نخل میثم (جلد۵)

مثنوی

باید از فقدان گل خون‌جوش بود
در فراق یاس مشكی‌پوش بود

احمد عزیزی

خواب میخک

مثنوی

آینه با آینه شد رو‌به‌روی
خوش بود آیینه‌ها را گفت‌و‌گوی

علی انسانی

دل سنگ آب شد

مثنوی

تو کیستی که عقل مجنون توست
عشق به تو عاشق و مدیون توست

علی انسانی

دل سنگ آب شد

مثنوی

باز از بام جهان بانگ اذان لبریز است
مثنوی بار دگر از هیجان لبریز است

سیدحمیدرضا برقعی

محفل شاعران آیینی

مثنوی

ای کوی تو، کعبۀ خلایق‏
طالع ز رخ تو، صبح صادق

محمدعلی مجاهدی

آسمانیها

مثنوی

ای نقطهٔ عطف آفرینش
روح ادب و روان بینش

محمدعلی مجاهدی

آسمانیها

مثنوی

پیرمردی، مفلس و برگشته‌بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت

پروین اعتصامی

دیوان پروین اعتصامی

مثنوی

خوشا از دل نَم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن

قیصر امین‌پور

اشعار قیصر امین‌پور

مثنوی