رنگ سیاه و سرخِ تو را دارند
اینروزها تمام خیابانها
هرچه را خواهی بگیر از ما ولی غم را مگیر
غم دوای دردهای ماست مرهم را مگیر..
روزی که عطش به جان گلها افتاد
از جوش و خروش خویش، دریا افتاد
تو با آن خستهحالی برنگشتی
دگر از آن حوالی برنگشتی
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
دریا بدون ماه تلاطم نمیکند
تا نور توست، راه کسی گم نمیکند
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم