باید که برای تو سرِ دار بمیرم
یکباره به پایت صد و ده بار بمیرم
آمادهاند، گوش به فرمان، یکی یکی
تا جان نهند بر سر پیمان یکی یکی
از مرز رد شدیم ولی با مصیبتی
با پرچم سیاه به همراه هیأتی
مگر اندوه شبهای علی را چاه میفهمد؟
کجا درد دل آیینهها را آه میفهمد؟
شهر من قم نیست، اما در حریمش زندهام
در هوای حقحق هر یاکریمش زندهام
بحث روز است صحبت از غم تو
سرخ مانده هنوز پرچم تو
هر زمانی که شهیدی به وطن میآید
گل پرپر شده در خاطر من میآید
اجازه هست کنار حرم قدم بزنم
برای شعر سرودن کمی قلم بزنم
کاش در باران سنگ فتنه بر دیوار و در
سینۀ آیینه را میشد سپر دیوار و در
دیدی که چگونه من شهید تو شدم
هنگام نماز، رو سفید تو شدم
به رغم سیلی امواج، صخرهوار بایست
در این مقابله چون کوه استوار بایست!
دست مرا گرفت شبیه برادری
گفتم سلام، گفت سلام معطری