گل کرده در ردیف غزلهای ما حسین
شوری غریب داده به این بیتها حسین
لبریزم از واژه اما بستهست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم
بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
آه از دمی که در حرم عترت خلیل
برخاست از درای شتر بانگِ الرّحیل
با اینکه نبض پنجره در دست ماه نیست
امشب جهان به چشم اتاقم سیاه نیست
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند