گر مرد رهی، میان خون باید رفت
از پای فتاده، سرنگون باید رفت
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
ای ز پیدایی خود بس ناپدید
جملۀ عالم تو و کس ناپدید
به نام آن که جان را نور دین داد
خرد را در خدادانی یقین داد...
به نام آن که ملکش بیزوال است
به وصفش عقلِ صاحب نطق، لال است
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
ای ولی عصر و امام زمان
ای سبب خلقت کون و مکان
دل زنده شود کز تو حیاتی طلبد
جان باز رهد کز تو نجاتی طلبد
دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم