سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
گوش کن گوش، صدای نفسی میآید
مَشک بر دوش، از آن دور، کسی میآید
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
ای در تو عیانها ونهانها همه هیچ
پندار یقینها و گمانها همه هیچ
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
مجنون تو کوه را ز صحرا نشناخت
دیوانۀ عشق تو سر از پا نشناخت
ای آنکه دوای دردمندان دانی
راز دل زار مستمندان دانی
ای سرّ تو در سینۀ هر محرم راز
پیوسته درِ رحمت تو بر همه باز
بازآ بازآ هر آنچه هستی بازآ
گر کافر و گبر و بتپرستی بازآ