گفتیم وقت شادی و وقت عزا، حسین
تنها دلیل گریه و لبخند ما حسین
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
به روزگار سیاهی که شب حصار نداشت
جهان جزیرۀ سبزی در اختیار نداشت
ای عشق! ای پدیدۀ صنع خدا! علی!
ای دست پرصلابت خیبرگشا! علی!
دریای عطش، لبان پر گوهر تو
گلزخم هزار خنجر و حنجر تو
کیسههای نان و خرما خواب راحت میکنند
دستهای پینهدارش استراحت میکنند
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
تا لوح فلق، نقش به نام تو گرفت
خورشید، فروغ از پیام تو گرفت
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست