اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای اینکه نمیرد حیات، میمانی
سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
آن که نوشید می از جام بلا کیست؟ حسین
آن که کوشید به یاری خدا کیست؟ حسین
يارب از فرط گنه، نامهسياهم چه كنم
گر نبخشى ز ره لطف گناهم، چه كنم
به دست شعلههای شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانهمسلک بودن خود را
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری
الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم
نه تنها سر، برایت بلکه از سر بهتر آوردم
