در سرم پیچیده باری، های و هوی کربلا
میروم وادی به وادی رو به سوی کربلا
سنگها آینهها نام تو را میخوانند
اهل دل، اهل صفا، نام تو را میخوانند...
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
اهل دل را شد نصیب از لطف جانان، اعتکاف
فیض حق باشد برای هر مسلمان، اعتکاف
با اشک تو رودها درآمیختهاند
از شور تو محشری بر انگیختهاند
باز گویا هوای دل ابریست
باز درهای آسمان باز است
به دست غیر مبادا امیدواری ما
نیامدهست به جز ما کسی به یاری ما
من و این داغ در تکرار مانده
من و این آتش بیدار مانده