ای نگاهت امتدادِ سورۀ یاسین شده
با حضورت ماه بهمن، صبح فروردین شده
غریبه! آی جانم را ندیدی؟
مه هفت آسمانم را ندیدی؟
بهسوی علقمه رفتم که تشنهکام بیایم
وَ سر گذاشته بر دامن امام بیایم
با یک تبسم به قناریها زبان دادی
بالی برای پر زدن تا بیکران دادی
هر دم از دامن ره، نوسفری میآمد
ولی این بار دگرگون خبری میآمد
ای بسته به دستِ تو دل پیر و جوانها
ای آنکه فرا رفتهای از شرح و بیانها
این چه خروشیست؟ این چه معمّاست؟
در صدف دل، محشر عظماست