گواهی میدهد انجیل هم آیات قرآن را
نمیفهمم تقلای مسیحیهای نجران را
میان باطل و حق، باز هم مجادله شد
گذاشت پا به میان عشق و ختم غائله شد
ای لحظهبهلحظه در تماشای همه
دیروزی و امروزی و فردای همه
ای کاش مرا گلایه از بخت نبود
یک لحظه خیالم از خودم تخت نبود
بر سر درِ آسمانیِ این خانه
دیدم مَلَکی نشسته چون پروانه
چشم همه چشمههای جوشان به خداست
باران، اثر نگاه دهقان به خداست
هر گاه که یاس خانه را میبویم
از شعر نشان مرقدت میجویم
با توام ای دشت بیپایان سوار ما چه شد
یکّهتاز جادههای انتظار ما چه شد
تا گل به نسیم راه در میآید
از خاک بوی گیاه در میآید
با هر نفسم به یاد او افتادم
دنیا همه رفت و او نرفت از یادم