آن را که ز دردِ دینش افسونی هست
در یاد حسین، داغ مدفونی هست
چون کوفه که چهرهای پر از غم دارد
این سینه، دلی شکسته را کم دارد
از باغ میبرند چراغانیات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سهشنبه شب قم شروع شد
سر تا به قدم آینۀ حسن خدایی
کارش ز همه خلق جهان عقدهگشایی
یک کوه رشید دادهام ای مردم!
یک باغ امید دادهام ای مردم!
خوش باد دوباره یادی از جنگ شدهست
دریاچۀ خاطرات خونرنگ شدهست
ای همه جا یار رسولِ خدا
محرم اسرار رسولِ خدا
چون آينه، چشم خود گشودن بد نيست
گرد از دل بيچاره زدودن بد نيست