تابید بر زمین
نوری از آسمان
غم از دیار غمزده عزم سفر نداشت
شد آسمان یتیم که دیگر قمر نداشت
کشتی باورمان نوح ندارد بیتو
زندگی نیز دگر روح ندارد بیتو
میآیم از رهی که خطرها در او گم است
از هفتمنزلی که سفرها در او گم است
این کیست به شوق یک نگاه آمده است
در خلوت شب به بزم آه آمده است
یک روز به هیأت سحر میآید
با سوز دل و دیدهٔ تر میآید
آن روز کاظمین چو بازار شام شد
دنیا برای بار نهم بیامام شد