صلاة ظهر شد، ای عاشقان! اذان بدهید
به شوق سجده، به شمشیر خود امان بدهید
باز این چه شورش است که در خلق عالم است؟
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
موسایی و صد جلوه به هر طور کنی
هر جا گذری، حکایت از نور کنی
وقتی نمازها همه حول نگاه توست
شاید که کعبه هم نگران سپاه توست
مشتاق و دلسپرده و ناآرام
زین کرد سوی حادثه مَرکب را
احساس از هفت آسمان میبارد، احساس
بوی گل سرخ است يا بوی گل ياس؟
از جوار عرش سرزد آفتاب دیگری
وا شد از ابوا به روی خلق، باب دیگری...
اذان بگو که شهیدان همه به صف شدهاند
که تیرها همه آمادهٔ هدف شدهاند