با فرق شکسته، دل خون، چهرۀ زرد
از مسجد کوفه باز میگردد مرد
موعود خدا، مرد خطر میخواهد
آری سفر عشق، جگر میخواهد
دلی برای سپردن به آن دیار نداشت
برای لحظۀ رفتن دلش قرار نداشت
رویش را قرص ماه باید بکشد
چشمانش را سیاه باید بکشد
در سایۀ این حجاب نوری ازلیست
هر چند زن است اما آواش جلیست
اول دفتر به نام خالق اکبر
آنکه سِزَد نام او در اولِ دفتر
محمّدا به که مانی؟ محمّدا به چه مانی؟
«جهان و هر چه در او هست صورتاند و تو جانی»
آسمان ابریست، آیا ماه پیدا میشود؟
ماه پنهان است، آیا گاه پیدا میشود؟
از بدر، از خیبر علی را میشناسند
یاران پیغمبر علی را میشناسند
چه کُند میگذرد لحظههای دور از تو
نمیکنند مگر لحظهها عبور از تو
راضی به جدايی از برادر نشده
با چند اماننامه کبوتر نشده