هله! ای باد که از سامره راهی شدهای
از همان شهر پر از خاطره راهی شدهای
ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
ای کاش غیر غصۀ تو غم نداشتیم
ماهی به غیر ماه محرم نداشتیم
تا آمدی کمی بنشینی کنارمان
تقدیر اشاره کرد به کم بودن زمان
باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم
تو کیستی که ز دستت بهار میریزد
بهار در قدمت برگ و بار میریزد
هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل
گودال قتلگاه است، یا این که باغ سیب است؟
این بوی آشنایی از تربت حبیب است
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
تو را اینگونه مینامند مولای تلاطمها
و نامت غرش آبی آوای تلاطمها
وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد
باید که تو را فاطمه مادر شده باشد
بگو که یکشبه مردی شدی برای خودت
و ایستادهای امروز روی پای خودت
بیزره رفت به میدان که بگوید حسن است
ترسی از تیر ندارد زرهش پیرهن است...
جایی که کوه خضر به زحمت بایستد
شاعر چگونه پیش تو راحت بایستد