هله! ای باد که از سامره راهی شدهای
از همان شهر پر از خاطره راهی شدهای
ای کاش غیر غصۀ تو غم نداشتیم
ماهی به غیر ماه محرم نداشتیم
تا آمدی کمی بنشینی کنارمان
تقدیر اشاره کرد به کم بودن زمان
ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
باید به همان سال دهم برگردیم
با بیعت در غدیر خم برگردیم
هم تو هستی مقابل چشمم
هم غمت کرده دل به دل منزل
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
تو را اینگونه مینامند مولای تلاطمها
و نامت غرش آبی آوای تلاطمها
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
وقتی پدرت حضرت حیدر شده باشد
باید که تو را فاطمه مادر شده باشد
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
بگو که یکشبه مردی شدی برای خودت
و ایستادهای امروز روی پای خودت
جایی که کوه خضر به زحمت بایستد
شاعر چگونه پیش تو راحت بایستد
