پس تو هم مثل همسرت بودی؟!
دستبسته، شکسته، زندهبهگور
عالم همه مبتدا، خبر کرببلاست
انسان، قفس است و بال و پر کرببلاست
یا علی گفتم همه درها به رویم باز شد
یا علی گفتم، چه شیرین شعر من آغاز شد
لحظهاى در خود فنا شو تا بقا پيدا كنى
از منيّتها جدا شو تا منا پيدا كنى
اگر خواهی ای دل ببینی خدا را
نظر کن تو آیینۀ حقنما را
یک پنجره، گلدانِ فراموش شده
یک خاطره، انسانِ فراموش شده
شعری به رسم هدیه... سلامی به رسم یاد
روز تولد تو سپردم به دست باد
یا علی! این کیست میآید شتابان سوی تو؟
با قدی رعنا و بازویی چنان بازوی تو؟
دستهایت را که در دستش گرفت آرام شد
تازه انگاری دلش راضی به این اسلام شد