کمر بر استقامت بسته زینب
که یکدم هم ز پا ننشسته زینب
تیر نگذاشت که یک جمله به آخر برسد
هیچکس حدس نمیزد که چنین سر برسد
شنیده بود که اینبار باز دعوت نیست
کشید از ته دل آه و گفت: قسمت نیست
نوای کاروانت را شنیدم
دوباره سوی تو با سر دویدم
گاهگاهی به نگاهی دل ما را دریاب
جان به لب آمده از درد، خدا را، دریاب
در کربلا شد آنچه شد و کس گمان نداشت
هرگز فلک به یاد، چنین داستان نداشت
بیاور با خودت نور خدا را
تجلیهای مصباح الهدی را
همهٔ حیثیت عالم و آدم با توست
در فرات نفسم گام بزن، دم با توست