رها شد دست تو، امّا دل تو...
کنار ساحل دریا، دل تو...
چقدر دیر رسیدی قطار بی‌تو گذشت
قطار خسته و بی‌کوله‌بار، بی‌تو گذشت
شب مانده است و شعلۀ بی‌جان این چراغ
شب شاهد فسردنِ تنهاترین چراغ
من شیشۀ دلتنگی دل‌های غمینم
ای کاش که دست تو بکوبد به زمینم
ای عاشق شب نورد، پیدایم کن
ای مرد همیشه مرد، پیدایم کن
شب است پنجرۀ اشک من چرا بسته‌ست
تهی نمی‌شوم از درد عشق تا بسته‌ست
شن بود و باد، قافله بود و غبار بود
آن سوی دشت، حادثه، چشم انتظار بود
«بشنو از نی چون حکایت می‌کند»
شیعه را در خون روایت می‌کند
پرنده‌ها همه در باد، تار و مار شدند
نگاه‌ها همه از اشک، جويبار شدند
امام عشق را ماه منیری
وفاداران عالم را امیری
