ما شیعۀ توایم دل شادمان بده
ویران شدیم، خانۀ آبادمان بده
مادر موسی، چو موسی را به نیل
در فکند، از گفتۀ ربَّ جلیل
گه احرام، روز عید قربان
سخن میگفت با خود کعبه، زینسان
هرکه با پاکدلان، صبح و مسایی دارد
دلش از پرتو اسرار، صفایی دارد
هنوز ماتم زنهای خونجگر شده را
هنوز داغ پدرهای بیپسر شده را
مرا به ابر، به باران، به آفتاب ببخش
مرا به ماهی لرزان کنار آب ببخش
زمین از برگ، برگ از باد، باد از رود، رود از ماه
روایت کردهاند اردیبهشتی میرسد از راه
باز باران است، باران حسینبنعلی
عاشقان، جان شما، جان حسینبنعلی
پیرمردی، مفلس و برگشتهبخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت
ما را نمانده است دگر وقت گفتگو
تا درد خویش با تو بگوییم موبهمو
ای که عمریست راه پیمایی
به سوی دیده هم ز دل راهیست