ای کاش فراغتی فراهم می‌شد
از وسعت دردهای تو کم می‌شد
معراج تکلم است امشب، صلوات
ذکر لب مردم است امشب: صلوات
باید صلوات‌ها جلی ختم شود
همواره به ذکر عملی ختم شود
بی نور خدا جهان منّور نشود
بی عطر محمّدی معطّر نشود
یاد تو گرفته قلب‌ها را در بر
ماییم و درود بر تو ای پیغمبر
در سایۀ این حجاب نوری ازلی‌ست
هر چند زن است اما آواش جلی‌ست
زینب که على با جلوات دگرى‌ست
زهراى بتول در حیات دگرى‌ست
ای در دلِ تو زلال ایمان جاری
ای زخمِ زمانه بر وجودت کاری
در وسعت شب سپیده‌ای آه کشید
خورشید به خون تپیده‌ای آه کشید
والایی قدرِ تو نهان نتوان کرد
خورشیدِ تو را نمی‌توان پنهان کرد
رفتی تو و داد از دل دنیا برخاست
از پای نشست هرکه از جا برخاست
امشب که به نام عشق، آغاز شده‌ست
دنیا پر از آوازۀ اعجاز شده‌ست
وقتی كه شكسته‌دل دعا می‌كردی
سجادۀ سبز شكر، وا می‌كردی
بشکسته‌دلی، شکسته می‌خواند نماز
در سلسله، دست‌بسته می‌خواند نماز
از غیب ترنم حضوری آمد
از قلۀ آسمان چه نوری آمد
دانش‌طلبی که نور ایمان دارد
جویای فضیلت است تا جان دارد
ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست
پیوسته بر او دعای روز و شب ماست
چشمی از غم ستاره باران دارد
دلسوخته‌ای که داغ یاران دارد
ای موجِ امید، راهی ساحل تو
ای مهر و وفا عجین در آب و گل تو
ای ذرۀ کوچکِ مدار هستی
ای آن‌که به رحمت خدا دل بستی
با زمزمۀ سرود یارب رفتند
چون تیر شهاب در دل شب رفتند
هنگام دعا قلب حزین داشته باش
یعنی که دلی خدای‌بین داشته باش
از کوثر معرفت غزل‌نوشی کن
تا قافلۀ کمال هم‌دوشی کن
