سکه شدن و دو رو شدن آسان است
آلودۀ رنگ و بو شدن آسان است
او غربت آفتاب را حس میکرد
در حادثه، التهاب را حس میکرد
مهمان ضیافت خطر هیچ نداشت
آنگاه که میرفت سفر هیچ نداشت
خونین پَر و بالیم؛ خدایا! بپذیر
هرچند شکستهایم، ما را بپذیر
در راه تو مَردُمَت همه پر جَنَماند
در مکتب عشق یکبهیک همقسماند
شبی ابری شدم سجاده را با بغض وا کردم
به باران زلال چشمهایم اقتدا کردم
هرگز نه معطل پر پروازند
نه چشم به راه فرصت اعجازند
آیینه و آب، حاصل یاد شماست
آمیزۀ درد و داغ، همزاد شماست
رفتی سبد سبد گل پرپر بیاوری
مرهم برای زخم كبوتر بیاوری