دیدیم میانِ سبزهها رنگ تو را
در جاریِ جویبار، آهنگِ تو را
از کار تو تا که سر درآورد بهشت
خون از مژگان تر درآورد بهشت
این ابر پُر از بهار مهمانِ شماست
صبح آمده و نسیم، دربانِ شماست
در لشکر تو قحطیِ ایمان شده بود
دین دادن و زر گرفتن آسان شده بود
با دیدن تو به اشتباه افتادند
آنها که سوی فرات راه افتادند
آه کوفه چقدر تاریک است
ماه دیگر کنار چاه نرفت
در محضر عشق امتحان میدادی
گویی که به خاک، آسمان میدادی
سجادۀ خویش را که وا میکردی
تا آخر شب خدا خدا میکردی
یک لحظه شدیم خیره تا در چشمت
دیدیم تمام درد را در چشمت
کمتر کسیست در غم من، انجمن کند
از من سخن بیاورد، از من سخن کند
گرچه تا غارت این باغ نماندهست بسی
بوی گل میرسد از خیمۀ خاموش کسی
تو را در کجا، در کجا دیده بودم؟
تو را شاید آن دورها دیده بودم...
لحظهٔ سخت امتحان شده بود
چقَدَر خوب امتحان دادی
میخواست که او برهنهپا برگردد
شرمنده، شکسته، بیصدا برگردد
دوباره بوی خوش مشک ناب میآید
شمیم توست که با آب و تاب میآید
گفتم چگونه از همه برتر بخوانمت
آمد ندا حبیبۀ داور بخوانمت