پشیمانم که راه چاره بر روی شما بستم
سراپا حیرتم! از خویش میپرسم چرا بستم؟
دیشب میان پنجرهها صحبت تو بود
حرف از دل غریب من و غیبت تو بود
دلم امشب گدای سامرّاست
از تو غیر از تو را نخواهم خواست
چشمم به هیچ پنجره رغبت نمیکند
جز با ضریح پاک تو صحبت نمیکند
تا حضور تو، دلِ خسته مسافر شده است
توشه برداشته از گریه و زائر شده است
عمری به جز مرور عطش سر نکردهایم
جز با شرابِ دشنه گلو تر نکردهایم
تا باد مرکبیست برای پیام تو
با هر درخت زمزمهوار است نام تو
همپای خطر همسفر زینب بود
همراز نماز سحر زینب بود
دختر خورشید و ماه، زهرۀ زهرا
آن که کرامات او گذشته ز احصا
یاعلیُ یاعظیمُ یاغفورُ یارحیم
ماه رحمت باز رفت و همدم حسرت شدیم