شبی هم این دل ما انتخاب خواهد شد
برای خلوت اُنست خطاب خواهد شد
چقدر بد شده دنیا چقدر بد شدهایم
به جای گرمی آغوش، دست رد شدهایم
بیحرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست
باور کنید پاسخ آیینه سنگ نیست
عطش از خشکی لبهای تو سیراب شده
آب از هُرم ترکهای لبت آب شده
برخیز سحر ناله و آهی میکن
استغفاری ز هر گناهی میکن
تا نیست نگردی، رهِ هستت ندهند
این مرتبه با همتِ پستت ندهند
حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست
وَز سعی و طواف هرچه کردهست، نکوست
این چشمها به راه تو بیدار مانده است
چشمانتظارت از دم افطار مانده است
قحطی عشق آمده باران بیاورید
باران برای اهل بیابان بیاورید
زخمی شکفته، حنجرهای شعلهور شدهست
داغ قدیمی من از آن تازهتر شدهست
نور فلک از جبین تابندۀ اوست
سرداریِ کائنات زیبندۀ اوست
خبری میرسد از راه، خبر نزدیک است
آب و آیینه بیارید سحر نزدیک است
دل غریب من از گردش زمانه گرفت
به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت
آنان که مشق اشک مرتب نوشتهاند
با خط عشق این همه مطلب نوشتهاند
ای آنکه نیست غیر خدا خونبهای تو!
خونِ سرشکستهٔ من رونمای تو
باید به قدّ عرش خدا قابلم کنند
شاید به خاک پای شما نازلم کنند
الهی الهی، به حقّ پیمبر
الهی الهی، به ساقی کوثر
دنیای بیامام به پایان رسیده است
از قلب كعبه قبلۀ ایمان رسیده است