مه و خورشید تابیدهست در دست
و صد دریا زلالی هست در دست
باران شده بر کویر جاری شده است
در بستر هر مسیر جاری شده است
گرچه صد داغ و هزاران غم سنگین داریم
چشم امّید به فردای فلسطین داریم
بیان وصف تو در واژهها نمیگنجد
چرا که خواهر صبری و دختر نوری
داشت میرفت لب چشمه سواری با دست
دشت لبریز عطش بود، عطش... اما دست...
عشق تو در تمامی عالم زبانزد است
بیعشق، حال و روز زمین و زمان بد است
کسی مانند تو شبها به قبرستان نمیآید
بدون چتر، تنها، موقع باران نمیآید
عصمت بخشیده نام او دختر را
زینت بخشیده شأن او همسر را
معنای شکوهِ در قیام است حبیب
پا منبری چند امام است حبیب
گفتند از شراب تو میخانهها به هم
خُمها به وقت خوردن پیمانهها به هم
اینان که به شوق تو بهراه افتادند
دلسوختگان صحن گوهرشادند
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو