ابرازِ دوستی، به حقیقت زیارت است
آری مرامِ اهل محبت، زیارت است
در خیالم شد مجسم عالم شیرین تو
روزگار سادۀ تو، حجرۀ رنگین تو
نوربخش يقين و تلقين اوست
هم جهانبان و هم جهانبين اوست
جهان را، بیکران را، جن و انسان را دعا کردی
زمین را، آسمان را، ابر و باران را دعا کردی
دین را حرمیست در خراسان
دشوار تو را به محشر آسان
بیهوده مکن شکایت از کار جهان
اسرار نمیشوند همواره عیان
خدایا، تمام مرا میبرند
کجا میبرندم، کجا میبرند؟
هر منتظری که دل به ایمان دادهست
جان بر سر عشق ما به جانان دادهست
قلبی که در آن، نور خدا خواهد بود
در راه یقین، قبلهنما خواهد بود
ملکا ذکر تو گویم که تو پاکی و خدایی
نروم جز به همان ره که توأم راهنمایی
در ماه خدا که فصل ایمان باشد
باید دل عاشقان، گلافشان باشد