با آنکه دلم شکستۀ رنج و غم است
در راه زیارت تو، ثابتقدم است
اوقات شریف ما به تکرار گذشت
مانند همیشه کار از کار گذشت
چون گنج، نهان کن غم پنهانی خویش
منما به کسی بی سر و سامانی خویش
هرچه را خواهی بگیر از ما ولی غم را مگیر
غم دوای دردهای ماست مرهم را مگیر..
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
سرباز نه، این برادران سردارند
پس این شهدا هنوز لشکر دارند
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
از «الف» اول امام از بعد پیغمبر علیست
آمر امر الهی شاه دینپرور علیست
این شنیدم که چو آید به فغان طفل یتیم
افتد از نالۀ او زلزله بر عرش عظیم
عمریست که دمبهدم علی میگویم
در حال نشاط و غم علی میگویم
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم