آهن شدهایم و دلمان سنگ شده
دلسنگی ما بی تو هماهنگ شده
توفان خون ز چشم جهان جوش میزند
بر چرخ، نخل ماتمیان دوش میزند!
دل آزاده با خدا باشد
ذکر، نسیان ماسوا باشد
خدایا به جاه خداوندیات
که بخشی مقام رضامندیات
روی اجاق، قوری شبنم گذاشتم
دمنوش خاطرات تو را دم گذاشتم
قریه در قریه پریشان شده عطر خبرش
نافۀ چادر گلدار تو با مُشک تَرَش
در کالبد مرده دمد جان چو مسیحا
آن لب که زمینبوسی درگاه رضا کرد
تشنهٔ عشقیم، آری، تشنه هم سر میدهیم
آبرویی قدر خون خود، به خنجر میدهیم
خداوندا در این دیرینه منزل
دری نشناختم غیر از در دل
ما را نترسانید از طوفان
ما گردباد آسمان گردیم
از رفتن دل نیست خبر اهل وفا را
آن کس که تو را دید نداند سر و پا را
به میدان میبرم از شوق سربازی، سر خود را
تو هم آماده کن ای عشق! کمکم خنجر خود را
خدایا دلی ده حقیقتشناس
زبانی سزاوار حمد و سپاس