حتی اگر که تیغ ببارد، در بیعت امام حسینیم
ما جرأت زهیر و حبیبیم، ما غیرت امام حسینیم
به سویت آمدهام جذبهای نهان با من
چه کردهای مگر ای شور ناگهان! با من؟
گفتند به من که از سفر میآیی
من منتظرم، بگو اگر میآیی
«پدر» چه درد مگویی! «پدر» چه آه بلندی!
نمیشود که پدر باشی و همیشه بخندی
کوچههامان پر از سیاهی بود
شهر را از عزا درآوردند
الهی سینهای ده آتش افروز
در آن سینه دلی، وآن دل همه سوز
به نام چاشنیبخش زبانها
حلاوتسنج معنی در بیانها...
بیمار کربلا، به تن از تب، توان نداشت
تاب تن از کجا، که توان بر فغان نداشت
النّمِر باقر النّمِر برخیز
باز هم خطبۀ جهاد بخوان
حی علی الفلاح که گل کرده بعثتش
باید نماز بست نمازی به قامتش