اگر مجال گریزت به خانه هم باشد
برای اینکه نمیرد حیات، میمانی
لبریزم از واژه اما بستهست گویا زبانم
حرفی ندارم بگویم، شعری ندارم بخوانم
خواهرش بر سینه و بر سر زنان
رفت تا گیرد برادر را عنان
با اینکه نبض پنجره در دست ماه نیست
امشب جهان به چشم اتاقم سیاه نیست
عمری به فکر مردمان شهر بودی
اما کسی حالا به فکر مادرت نیست
به دست شعلههای شمع دادم دامن خود را
مگر ثابت کنم پروانهمسلک بودن خود را
بر عهد بزرگ خود وفا کرد عمو
نامرد تمام کوفیان، مرد عمو