ما منتظران همیشه مشغول دعا
هستیم شبانهروز در ذکر و ثنا
خورشید! بتاب و برکاتی بفرست
ای ابر! ببار آب حیاتی بفرست
ای پاسخ بیچون و چرای همۀ ما
اکنون تویی و مسألههای همۀ ما
فکر میکردم که قدری استخوان میآورند
بعد فهمیدم که با تابوت، جان میآورند
از باغ میبرند چراغانیات کنند
تا کاج جشنهای زمستانیات کنند
تویی که نام تو در صدر سربلندان است
هنوز بر سر نی چهرۀ تو خندان است
در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم
به باران فکر کن... باران نیاز این بیابان است
ترکهای لب این جاده از قحطی باران است
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
همانقدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
مستی نه از پیاله نه از خم شروع شد
از جادۀ سهشنبه شب قم شروع شد
اینگونه که با عشق رفاقت دارد
هر لحظه لیاقت شهادت دارد
خم نخواهد کرد حتی بر بلند دار سر
هرکسی بالا کند با نیت دیدار سر
هنوز گریه بر این جویبار کافی نیست
ببار، ابر بهاری، ببار! کافی نیست
نه از لباس کهنهات نه از سرت شناختم
تو را به بوی آشنای مادرت شناختم
نشسته سایهای از آفتاب بر رویش
به روی شانهٔ طوفان رهاست گیسویش